29Ὁ ἔχων τὴν νύμφην, νυμφίος ἐστίν: ὁ δὲ φίλος τοῦ νυμφίου, ὁ ἑστηκὼς καὶ ἀκούων αὐτοῦ, χαρᾷ χαίρει διὰ τὴν φωνὴν τοῦ νυμφίου: αὕτη οὖν ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ πεπλήρωται.